De eerste lessen gegeven op school. Wat een verschil met België. Een vast schema is er niet wat we moeten doen. Doe maar gewoon iets zeggen de leerkrachten...leer de kleuters maar een liedje...euuhhhh ...dan maar head shoulders knee and toe aangeleerd...gelukkig zijn de kinderen zeer enthousiast ook al is ons Engels met momenten niet echt duidelijk voor hen. Na een spelletje 1,2,3 piano (wat ze niet kennen en er hun eigen regels van maken) wilt Lien hen zakdoek leggen uitleggen. We gaan dit spelen op de speelplaats maar plots staat heel de kleuterschool en lagere school ook buiten om mee te spelen. Speel dit spel maar eens met meer dan 100 kinderen die nog niet eens weten hoe een cirkel moet gemaakt worden! Gelukkig is rik en nog een vrijwilliger ter hulp geschoten en hebben we 3 cirkels kunnen maken na ong een half uur ?. Dan wouden de leerkrachten ev gaan voetballen..ok dan..100 kinderen richting een ‘plein’, geen structuur, geen regels, 3 ballen,...onmogelijk om hier iets van te maken. Dan maar een klein groepje om Chinese voetbal aan uit te leggen. Gelukkig ging een kring maken iets sneller, maar voor hen dient een bal om tegen de sjotten en niet om met je handen aan te raken, dus al snel was het weer voetbal ipv Chinese voetbal.

Gelukkig was Semmi snel daar en hebben we hem laten zien wat we bij hebben van materialen! Hij was zeer blij want ze kunnen alles gebruiken! Veel kende hij niet zoals frisbees, breeklicht armbandjes, scharen met patronen, doolhoven, nummers verbinden, .. Hij was superblij met het lamineer toestel want zo kunnen ze de diploma’s op het einde van het jaar beter bewaren. Lamineerhoezen kan je wel niet kopen dus dat zullen de volgende vrijwilligers moeten meebrengen.

Waar we niet aan kunnen wennen zijn de lijfstraffen die de kinderen krijgen. Belonen kennen ze niet, alleen maar straffen...Als we thuis zijn bespreken we dit met Grace en semmi. Ze zijn ‘geschrokken’ dat dit nog steeds gebeurt in de school, want het is niet toegelaten en verboden vanuit de regering. Semmi gaat dit terug bespreken met de leerkrachten op school. We proberen aan Semmi uit te leggen hoe wij kinderen belonen en straffen op school en hoe de leerkrachten respect kunnen krijgen van de kinderen zonder ze pijn te doen. Semmi ziet al verbetering sinds vroeger maar weet dat er nog een lange weg te gaan is.

Na school zijn Lene en Lisse in het gastgezin gebleven om wat spelletjes te spelen en zijn rik en Lien met Semmi een wandeling gaan maken door het ‘echte’ Senya..want bij Grace zitten we nog bij de ‘betere’...maar er is veel armoede.

Wat ons opvalt is hoe weinig de mensen hier ook hebben ze zijn zooo gelukkig, vriendelijk, behulpzaam,... fantastisch om te zien en te ervaren! Het raakt ons om te zien dat veel kinderen niet naar school kunnen wegens geen geld, dat ze moeten werken, ...Semmi zou graag willen dat er meer kinderen naar school kunnen gaan uit de ‘armere’ wijken. Dit is misschien iets wat we kunnen overwegen om te doen voor enkele kinderen. Tijdens de wandeling zeggen we duizend keer tegen elkaar: waarom zijn er ik België zoveel mensen ongelukkig terwijl we alles hebben...hier hebben ze niets en ze lachen constant. Ze hebben soms geen dak boven hun hoofd, slapen met 6 in een klein hokje, geen toilet, water halen uit een waterput, .... Aan klimaat verandering doen ze niet, er zijn geen vuilbakken, alles wordt gewoon op straat gegooid....er zijn gigantische afvalbergen overal! Wij kunnen ons afval niet op straat gooien ookal zeggen ze dat we het mogen Doen...wij nemen alles mee in de rugzak en gooien het op onze kamer in een vuilzak.

Op weg naar huis nog een heerlijke groene appelsien en mango gegeten. Het fruit is hier heeeeerlijk!

De wandeling was een echte eye opener....we waren stikop van al de indrukken!