We hadden niet echt plannen voor het weekend maar het feit dat we nu pas op onze blog kunnen schrijven is een teken dat het toch wel druk is geweest. Zaterdagochtend vroeg (5.30) uit de veren, niet omdat we moeten maar gewoon omdat onze biologische klok zo al is ingesteld.

Na het ontbijt kwam Albert (de zoon van Grace) ons halen om naar zijn weeshuis te gaan. Met 8!! personen in een auto die hier in België nooit door de keuring zou geraken! De kofferbak moest met touwen worden vastgebonden, geen gordels, de deuren gingen langs binnen niet open, de koppeling van 1 naar 2 werkte niet (dus direct naar 3), ... Gelukkig zijn de wegen zo slecht dat Albert niet hard kon rijden! In het weeshuis ( Spirrow home shelter in Ghana —> op fb kunnen jullie dit opzoeken) stond Louise (een vrijwilligster uit Zweden) ons op te wachten met 17 kindjes. Allemaal even blij en enthousiast. Hier zitten kinderen die het thuis heel slecht hebben en waarvoor niet meer gezorgd kan worden. Ze zijn niet altijd echt wees, maar zien hun ouders niet meer. Ze wonen primitief: matrasjes op de grond of bedden die uit elkaar vallen, geen stromend water, geen rekken voor kledij op te hangen ( ze steken het in rijstzakken), openluchtkeuken,..ze zijn volledig afhankelijk van donaties!! We hebben hen blij gemaakt met spullen van jullie donaties tijdens/na ons inzamelmoment zoals tandenborstels en tandpasta, bekers en bestek, douche -en shampoospullen, EHBO, ballonnen, balpennen, ... De kinderen waren super blij! We vroegen aan Louise waar we de kinderen nog bij mee konden maken: ze hebben nood aan ondergoed, boekentassen, speelgoed,... Albert zou liever hebben dat we geld geven voor cement zakken omdat ze binnen 20 dagen MOETEN verhuizen naar een nieuwe plaats die op dit moment nog maar een ruwbouw is. Ze hebben nood aan 70 zakken cement?! Na het spelen met de kinderen, foto’s maken, dansen,...hebben we de kinderen getrakteerd op een ijsje! Heerlijk!

Op onze terugweg naar Grace zijn we gestopt bij de ruwbouw. Een echte ruwbouw! Maar de kinderen moeten verhuizen, want het huidige gebouw is verhuurd aan anderen. Aan optimisme geen gebrek bij Albert, wij twijfelen of alles klaar gaat geraken.

Toen we daarbuiten stonden viel Lisse flauw. Ze trok lijkbleek weg in de middle of nowhere, met een barakke auto en geen hulp in de buurt. Toen sloeg even de paniek toe (vooral bij Lien). Ze kwam snel terug bij bewustzijn door water over haar heen te gieten en in de dichtstbijzijnde winkel African cola te halen en haar te laten opdrinken! We hebben geleerd dat Lene en Lisse meer suikers moeten opnemen, meer eten tussendoor en veel drinken! Grace was ook wat geschrokken want ze draagt Lene en Lisse op handen en wilt alleen maar dat ze goed eten, ze maakt alles wat Lene en Lisse willen (spaghetti, indomie-soort noedels, soort verloren brood, pannenkoeken,..). De smaken en geuren zijn hier heel anders en daar zullen Lene en Lisse aan moeten wennen. Rik is met Lene bij thuiskomst direct frisdrank en koekjes gaan kopen zodat de kinderen meer tussendoor kunnen eten! Godzijdank eten ze iedere dag goed fruit!

Na de middag zijn rik en Lene naar een trouwfeest geweest. Lisse en Lien zijn thuisgebleven zodat Lisse wat kon rusten (+ voorbereidingen voor de les gemaakt ) Het trouwfeest was anders dan in België. We werden door Semmi uitgenodigd en het is blijkbaar normaal dat je vreemd volk meeneemt. Er was rond de 400 man (zie filmpje). Iedereen was prachtig gekleed, Lene dacht dat ze allemaal gingen trouwen.

Zondag

Zondagochtend tijd voor de was te doen op de ghanese manier! Amaai, spierballen krijg je er wel van! De jongens die hier werken brengen ons (op hun hoofd) 2 grote kommen met water. 1 om te wassen en 1 om te spoelen ( op het filmpje kunnen jullie zien hoe het in zijn werk gaat). We vonden het alvast heel leuk om te doen, al hebben we de kinderen gevraagd om iets minder vaak propere kleren aan te doen! Na het wassen hebben we een Bucket bath genomen. Dat is eigenlijk water in een emmer, beetje dettol erin en onszelf en onze haren wassen! Na een week zijn we er wel aan gewend om geen warm water te hebben en ons te wassen met bekertjes water die we scheppen uit de emmer!

Na het wassen ons klaar gemaakt om naar de kerk te gaan: lange broeken of kleedjes en schouders bedekt! Semmie zou ons om 10u komen ophalen, om 11u was hij er. We zijn gewandeld tot aan zijn kerk om daar nog te gaan meevolgen. Gelukkig was Semmie er pas om 11 want de mis is gestart om 10 en zou duren tot bijna half 1! Het was leuk om te ervaren. Veel muziek, gedans en mooi opgeklede mensen. Natuurlijk vallen we als ‘obruni’ op in de kerk en moeten we naar voor gaan om ons voor te stellen en zeggen waarom we hier zijn...en dat voor 100 man! Het is hier trouwens heel belangrijk dat je weet op welke dag je bent geboren. Bij de giften in de kerk moet je je geld stoppen in de pot met jouw dag op..nadien tellen ze per dag het geld en vertellen ze welke dag het meeste geld deze zondag heeft ‘gekregen’. Ook vermelden ze steeds wat ze met de centen van vorige week hebben gedaan!

Na de lunch hebben we een taxi genomen naar Sunflower beach en zijn we daar even gaan relaxen onder ons 4! Een zalig mooi strand met ligbedjes en frisdrank! We hebben de dag daar afgesloten met een echte douche, wel nog steeds met koud water maar het was heerlijk om gewoon te kunnen rechtstaan!

Terwijl we deze blog schrijven is de stroom uitgevallen. Gelukkig hebben we de lichtjes van de decathlon. Grace laat ons weten dat de stroom vaker uitvalt als er sterke wind gaat komen (als preventie)...dat belooft voor deze nacht! We lezen nog eventjes het boek de ‘Rainbow fish’ voor aan kleine Nana en dan gaan we ook slapen, morgen terug werken!

Oh ja, Lene en Lisse spreken meer en beter Engels! We praten dit ook vaker tegen elkaar, uit gewoonte!