Waauw...we kijken vanavond terug op een fantastische laatste dag van ons project!

Deze morgen stonden we op met veel goesting om aan ons dagje te beginnen! Want het beloofde een mooi afscheid te worden met grimeren, glitters en een voetbaltoernooi!

Om de sfeer er al in te brengen hebben we bij Grace thuis al de muziekboxen opgezet met ghanese muziek (te vinden op spotify)...en natuurlijk mocht “ bibia be ye ye” niet ontbreken! Hoe grappig om te zien hoe we allemaal aan het dansen waren, inclusief Grace (die sukkelt met haar knie), haar zus,...

Natuurlijk mocht het Ghanees, Nederlands en Belgisch volkslied niet ontbreken!

Onderweg naar school lieten we de boxen aan en weergalmde doorheen de velden het lied van het WK voetbal in Zuid-Afrika!

Het wandelen naar school voelde dubbel. We dachten terug aan de eerste keer dat we deze weg deden, niet wetende wat ons te wachten stond en toch wel een beetje verbaasd van wat we allemaal op onze weg zagen!

Ondertussen is deze weg zo vanzelfsprekend geworden! De mensen kennen ons (de Obruni’s) en zeggen steevast ‘ Wo ho te s?n?’ Wat betekent ‘Hoe gaat het?’ in het TWI. Wij zeggen dan “eye” terug - of “alles ok”! Ook de Hello...hellooooo, helloooooow van de schattige kinderen zullen we missen! De mensen zijn hier zo vriendelijk...ongelooflijk! Ook de dieren: geiten, honden, varkens, kippen,... die hier langs en tussen ons lopen vormen geen gevaar meer. Het afval dat we langs de straten zien, de open ‘rioleringen’, de armoede,...daar kunnen we moeilijker aan wennen!

Eenmaal op school aangekomen beginnen we vol goede moed aan het grimeren. We hebben als doel om heel de Pre school te grimeren! De kinderen zijn super enthousiast en als bij wonder loopt alles gestructureerd! De ghanese vlag grimeren we ook nog snel zodat ze straks goed kunnen supporteren voor hun team! De grimeer en glitter spullen hebben we gekocht van jullie giften dus een dikke dankjewel! We hebben de doos daar gelaten zodat ze er nog veel plezier van kunnen hebben.

Na enkele selfies (met selfiestick, wat de kinderen hilarisch vinden) met de gegrimeerde klassen zijn we klaar voor de voetbal!

De leerkrachten en kinderen van junior highschool hebben de lijnen van het voetbalveld keurig gemarkeerd met het steenkoolstof! Ze hebben er veel werk ingestoken!

Dan begint het toernooi. Al de kinderen staan rond het veld, de scheidsrechter staat klaar (met een oud scheidsrechtersfluitje van Rik)en de twee teams zijn gefocust op de bal!

Zo fijn om het enthousiasme te zien!

Ook wel grappig dat er vaak kleine kindjes of kippen of geiten doorheen het veld lopen! Sommige kinderen hebben voetbalschoenen, maar het valt ons op dat de meeste kinderen op blote voeten spelen. De kinderen hebben volgens ons zo een hoge pijngrens want ze geven geen kik als ze tegen de leren bal sjotten met blote voeten of de bal keihard in hun gezicht krijgen..

De kinderen én leerkrachten genieten van de goalen, netten en ballen...ze spelen gestructureerder voetbal en dat allemaal dankzij jullie! De kinderen zijn jullie dankbaar!

Als laatste spelen de leerkrachten mét rik een match tegen de kinderen.Spelen in deze hitte is uitputtend dus rik moet al snel aan de kant voor te drinken! De kinderen vinden het super als rik meedoet..ze passen naar hem en niemand durft hem af te pakken! Hij heeft helaas geen potten kunnen breken - gebrek aan voetbaltalent!

Na de match is het bijna tijd om naar huis te gaan. We nemen even de tijd om rustig op een bankje te zitten met een watertje en te genieten van de laatste momenten op de school.

Plots moet iedereen verzamelen onder de bomen! De directeur neemt zijn megafoon en we moeten vooraan gaan staan! We worden hartelijk bedankt voor alles, de kinderen zingen liedjes, Rik moet (onvoorbereid) een speech geven (Lien is happy dat zij dit niet moet doen) en er wordt voor ons gebeden opdatwe een veilige terugreis hebben. Een mooi moment!

We nemen afscheid van de kinderen die naar huis gaan en dan moeten we bij de leerkrachten gaan zitten. Opnieuw worden we in de watten gelegd met mooie woorden. We leggen kort uit wat ons ideeen zijn van projecten voor de school die we in België willen uitwerken.

Ze hopen dat we snel terug komen..we hopen dit ook! We hebben onze harten toch wel wat verloren aan dit dorp en vooral aan deze school! We zijn vooral Sammy dankbaar die ons toch wel goed heeft opgevangen en ons heel veel heeft geleerd over de cultuur, school, dorp,...

We zijn misschien niet altijd akkoord met bepaalde dingen die ze doen, maar we beseffen wel dat ze voor de kinderen proberen te doen wat binnen hun mogelijkheden ligt....al blijft het feit van fysische straffen een NO GO voor ons. Vorig weekend maakten we kennis in Cape Coast met de geschiedenis van dit land tijdens de slavernij,... misschien hebben ze die nog niet helemaal achter zich kunnen laten en zijn die straffen nog een overblijfsel! We hopen op beterschap in de toekomst. Maar dat zal stap voor stap moeten veranderen..

We stappen naar huis met een moe maar voldaan gevoel!

Omdat het de laatste dag is trakteren we de kinderen nog eens op pepsi en koekjes. In het winkeltje waar we dit kopen zijn we ondertussen vaste klanten!

Bij Grace thuis eten we spirelli die super spicy is..het laatste avondmaal in Senya zullen we niet snel vergeten.

Na het pakken van de valiezen en een laatste bucket bath ploffen we neer in de zetel om samen met onze gastfamilie de finale te zien van de African cup...Senegal-Algerije!

Een gezellige afsluiter van 3 weken vrijwillgerswerk!

Op naar de volgende 10 dagen waarin een nieuw avontuur ons tegemoet komt!