Na een heerlijke nachtrust  zijn we opgestaan en hebben we een ochtendwandeling gedaan samen met al de bewoners. Dit is iets wat ze iedere ochtend doen. De bewoners hebben een vaste dagstructuur en we zien dat de gasten echt gelukkig zijn en stralen in deze veilige community. Ondertussen kregen bepaalde kinderen fysiotherapie van een Nederlandse vrouw, Inge. Zij komt al 4 jaar naar hier en leert de ‘caregivers’ tips en trics naar juist heffen en tillen, staantafels gebruiken, spalken, oefeningen om te stretchen, aanpassen rolstoelen,...

Ze geeft ook ‘small physio’...eigenlijk gewoon ergotherapie. Toen ze hoorde dat wij ergotherapeuten zijn en Lien in het bijzonder onderwijs werkt hebben we telefoonnummers uitgewisseld. Ze zou graag willen samenwerken omdat ze weinig expertise heeft van  ergotherapie binnen deze doelgroep. Wie weet is dit wel een project wat Lien op haar kan nemen... Het enthousiasme is alvast van de partij. We delen nog wat spulletjes uit van jullie giften zoals ballonnen, springtouwen, frisbee, pleisters, kleurboeken en kleurtjes, pennen, spelletjes en een atlas om uit voor te lezen. 

Na het ontbijt en een bezoekje aan het winkeltje waar we het project 100% steunen door onze aankopen, stappen we in de auto richting Mole. We zouden normaal naar het Monkey dorp gaan en de watervallen, maar door de hevige regen van deze nacht en deze ochtend zijn deze te moeilijk bereikbaar met de auto. 

Joseph legt ons wat meer uit over de natuur. We zien  cashewnootbomen, de noten zitten bovenaan de vrucht maar er zit nog een schil rond die eerst manueel moet worden afgetrokken. 

Ook zien we veel baobabbomen. Deze zijn kenmerkend voor Afrika en worden veel voor medicinale doeleinden gebruikt. Er zitten veel nesten in en kleine gele vogeltjes. De termieten hopen die we zien zijn ongelooflijk, sommige steken boven de bomen uit. 

Hoe meer we naar het noorden rijden hoe armer het toont. Als je aan kinderen zou vragen om een huisje uit Afrika te tekenen zouden ze het zeker doen zoals in het noorden: lemen ronde huisjes met een soort riet/stro bovenop. Geen elektriciteit, het enigste vervoermiddel is ‘te voet’. Ze voorzien zichzelf door houtskool te maken: Ze maken een hoge ronde cirkel van hout, in het midden maken ze een vuurtje en nadien gooien ze er zand over! Dat hout wordt dan uitgerookt en dat geeft de houtskool dat ze verkopen of gebruiken om te koken. 

We kunnen alleen maar denken...wat doen ze toch als het zo hard regent?

Ook zien we onderweg dat er door de hevige regenval veel plassen zijn in de weg en in de berm... We zien vrouwen er de afwas in doen en kinderen in spelen...Aiaiai de hygiëne! 

Als lunch stoppen we even bij een marktje om wat vers fruit te halen. We vragen aan Joseph om ons mango’s te halen. We dachten dat hij er 2 ofso zou halen, maar hij bestelde er 8!???...blijkbaar zijn lievelingseten. Jullie moeten wel weten dat de mango’s niet zo klein zijn als bij ons maar zo groot als een rugbybal! 

Ook nog heerlijke appelsienen gehaald...lievelingseten van Lene en Lisse! 

Waar we pick nicken geven we de kinderen ballonnen..superblij en dankbaar hiervoor. 

Aangekomen in Mole staan de bavianen ons al op te wachten! Gigantisch zijn ze én met veel! De meisjes blijven veilig in de auto zitten terwijl rik met Joseph alles gaat regelen. Onze kamer is nog niet klaar dus we gaan nog even iets drinken en genieten van het prachtige uitzicht! De apen hebben geen schrik en zijn steeds op zoek naar eten. Joseph gooit met stenen naar ze zodat ze uit onze buurt blijven! Joseph noemt zichzelf de apenjager...er kan ‘zogezegd’ niets gebeuren als hij bij ons is. Maar veel hebben we niet aan onze apenjager want als we onze valiezen gaan uitpakken vertrekt hij naar vrienden in een nabijgelegen dorpje. Hij zou morgenvroeg langskomen om te zien of alles ok is! 

En of alles ok is?! Euuhh...de schrik van ons leven hebben we hier gehad, al is dit waarschijnlijk nog niets vergeleken met bijv. een olifant  die op u af komt gelopen, ...maar toch! 

Toen we  na het eten naar onze kamer wandelden.. verzamelde zich zeker 20 apen in onze buurt! Ze zitten dus gewoon aan de deur te wachten, en te vechten met elkaar! Natuurlijk  waren we ook het licht vergeten uit te doen van de badkamer waardoor de ingang van onze deur nog eens verspert werd door 1000 giga termieten! Lene aan het flippen, Lisse met stenen naar die apen aan het gooien, Lien liep een beetje achter Rik en Rik durfde niet door die termieten naar de deur te gaan om die te openen. Terug naar de receptie en dan toch maar hulp gaan vragen van iemand met een katapult! Die had het ook niet zo op die termieten dus dan maar vlug langs het terras binnengeslopen in onze kamer. Nog eens uitdrukkelijk de melding gekregen dat we onze deuren ook steeds langs binnen moeten sluiten omdat de bavianen de klinken omlaag kunnen doen! 

Ook moeten we steeds vragen als iemand op de deur klopt: who is it? En als er niemand antwoord is het een aap! Oh jeetje toch..wat staat ons nog te wachten deze nacht?!