Dag 10

Weer vroeg uit de veren vandaag, eerst de was ophangen...

Na het ontbijt vertrekken we naar school; vandaag nemen we pleisterdoosjes mee voor de school en ook de pennen en krijt. We brengen deze naar de persoon die alle schoolmateriaal verdeeld/verkoopt. Ouders kunnen geld meegeven aan de kinderen om hun schoolgerief te kopen op school, maar heel wat ouders/kinderen kunnen dat moeilijk betalen. De verantwoordelijke zal dan selecteren welke armere gezinnen gratis schoolgerief/pennen kunnen krijgen. De ingezamelde pennen, kleurpotloodjes, stiften, ... komen dus bij de armste kinderen terecht! En daar zijn ze ontzettend blij mee.

Dat merkten we al heel snel toen Lien aan enkele (12) kinderen een lesje gaf over hoe ze hun naam moeten schrijven! Ze kregen hiervoor een stift en dat vonden ze geweldig! Met een gerichte individuele aanpak kan je hier eigenlijk snel progressie maken met de kinderen! Maar de klasjes zijn zo groot (tegen de 40 kinderen) dat het onmogelijk is voor de leerkracht om gericht te werken!

Ook Lene en Lisse hebben goed meegeholpen, het worden nog echte juffen.

Lien werkte daarna nog haar lesje af over de 'regenboogvis' in nursery 2 samen met Lene. Dat loopt al echt gesmeerd en ze krijgen al aanvragen van de andere juffen om het ook in hun klas te doen. Rik gaf een les over "la famille" in klas 5; de kinderen moesten hun 'arbre généalogique' voorstellen in het Frans. Lisse is de perfecte assistente! De tijd vliegt vooruit en het is middag voor we het weten. Het heeft tussendoor even geregend, de was zal dus weeeer niet veel gedroogd hebben!

Namiddag nemen we samen de 5de klas voor onze rekening omdat ze "volunteer-hour" hebben. Op dat moment kan er in de klas een vrijwilliger iets nieuws aanleren. We kozen om een keuzeaanbod te doen van 2 activiteiten: loom-bandjes maken en frisbee spelen. We gaven eerst uitleg over de 2 activiteiten in de klas, daarna ging Rik frisbee spelen met een deel van de groep en bleef Lien in de klas voor het maken van de loombandjes! Beide activiteiten hadden de kinderen nog nooit gedaan of gezien.

Lien probeerde met al haar skills om de klas in toom te houden, maar hun enthousiasme, hun drang om zoveel mogelijk te krijgen,... maakten het niet makkelijk. De kinderen lijken dan echt losgeslagen wolven die vechten om een klein stukje vlees!!

Het was dus best wel een zware dag!

Lisse was deze morgen opgestaan met huiduitslag over haar hele lichaam, we dachten in eerste instantie aan uitslag door de warmte of zweet, maar vanavond had ze nog steeds alle uitslag... We namen geen risico en zijn met haar naar het ziekenhuis gegaan om de ergste dingen uit te sluiten. Het was een hele 'experience' in het ziekenhuis: hygiene?

Enfin, we waren blij dat ze geen ernstige aandoening heeft, vermoedelijk irritatie van iets: eten, drank, antiseptisch product in het water,... . Ze kreeg medicatie en hopen dat de uitslag snel weg is!

En de was... die is nog steeds vochtig en klam...

Dag 9

Vanochtend vertrokken we vol goede moed naar school om Franse les te geven en te werken rond ‘the rainbow fish’. Lien ging in de klas van Madam Suzy werken rond het boekje. Madam Suzy was zeer enthousiast. Ze is 63 jaar maar heeft haar klasje van 33 ‘kleuters’ goed in de hand (zonder gebruik van ‘hitting’). Madam Lien (of Madam Liena) leest het verhaaltje voor en Madam Suzy herhaalt het in Engels en Twi. De kinderen zijn zeer enthousiast. Na het lezen krijgen ze allemaal een tekening van een vis die ze mogen inkleuren. We hadden enkele stiften mee maar daar hebben we ons wat in mispakt. We dachten dat ze in de klas kleurpotloden of stiften hadden maar dat was niet het geval. 3 kinderen hebben zelf kleurtjes bij! Morgen moeten we zeker stiften en kleurtjes meenemen om uit te delen!

Rik en de kinderen zijn ondertussen

ook in de klas gekomen omdat het gestart is met regenen en de leerkracht Frans waar Rik bijstaat, niet is komen opdagen. (Als het al van ‘s morgens regent komen kinderen en leerkrachten vaak niet naar school). Rik kan ook niet helpen in de andere klassen want daar zijn toetsen! Binnen 4 weken is het vakantie en dan moeten al de toetsen zijn afgenomen én in de computer gezet worden (en leerkrachten kunnen hier vaak niet typen).

Door de harde regen merk je ook hoe instabiel de infrastructuur is: het dak lekt waardoor er overal emmers en kommen staan om het regenwater in op te vangen en in sommige klassen moeten ze allemaal in een hoekje zitten omdat daar het enige droge plekje is.

Bij Madam Suzy is het overal redelijk droog dus kunnen we de vissen uitknippen. Een schaar zien ze hier niet vaak dus niet verwonderlijk dat er veel kinderen niet kunnen knippen. Na het knippen heeft Rik een touw gespannen door de klas en er al de vissen aan vast geniet! Waauw..de klas ziet er plots meer uit als een kleuterklas! De juf en kinderen zijn blij en beginnen spontaan een liedje voor ons te zingen uit appreciatie. Het noemt: we are happy! En dan besef je echt waarom dat je daar bent: om die kinderen leuke momenten te bezorgen die ze anders niet snel zullen meemaken!

Lene en Lisse zijn ondertussen kletsnat van eventjes naar het toilet te gaan in de regen dus besluiten we om vroeger naar Grace te gaan voor de lunch omdat ze anders te koud zouden krijgen in hun topjes en shortjes. In de regen en modder lopen we op onze slippers naar huis. Een heel avontuur als je af en toe je slipper verliest in de modder!

In de namiddag beslissen we om niet terug naar school te gaan omdat het blijft regenen. We slapen wat, want aangezien de stroom weer is uitgevallen valt hier niet heel veel te beleven.

De kinderen tekenen wat, maken samen met Gloria loombandjes, ...

Deze namiddag hebben Rik en Lien ook bekeken wat we met de overige gelddonaties gaan doen. Morgen komt op school iemand langs voor de voetbaldoelen en ‘s avonds gaan we samen met Semmi bespreken hoe en wat onze ideeen zijn om nog een ander project te sponsored. We moeten een plan opstellen met semmi, maar het plan hier in Afrika is vaak dat er geen plan is. Maar we willen duidelijkheid en transparantie dus dat vraagt nog wat werk voor ons en Semmi. We houden jullie hiervan op de hoogte!

Gelukkig springt om half 7 de stroom terug aan, net op tijd om de Ghanese wedstrijd te zien van de African cup! Onze gastmama is een hevige supporter!

Oh ja, onze was is door de regen nog steeds niet droog...hij ligt nu klammig te wezen in een ijzeren kom ...Volgende keer wassen op een zeeeeeer zonnige dag! En we hopen terug op zon voor morgen!!

Weekend 1

We hadden niet echt plannen voor het weekend maar het feit dat we nu pas op onze blog kunnen schrijven is een teken dat het toch wel druk is geweest. Zaterdagochtend vroeg (5.30) uit de veren, niet omdat we moeten maar gewoon omdat onze biologische klok zo al is ingesteld.

Na het ontbijt kwam Albert (de zoon van Grace) ons halen om naar zijn weeshuis te gaan. Met 8!! personen in een auto die hier in België nooit door de keuring zou geraken! De kofferbak moest met touwen worden vastgebonden, geen gordels, de deuren gingen langs binnen niet open, de koppeling van 1 naar 2 werkte niet (dus direct naar 3), ... Gelukkig zijn de wegen zo slecht dat Albert niet hard kon rijden! In het weeshuis ( Spirrow home shelter in Ghana —> op fb kunnen jullie dit opzoeken) stond Louise (een vrijwilligster uit Zweden) ons op te wachten met 17 kindjes. Allemaal even blij en enthousiast. Hier zitten kinderen die het thuis heel slecht hebben en waarvoor niet meer gezorgd kan worden. Ze zijn niet altijd echt wees, maar zien hun ouders niet meer. Ze wonen primitief: matrasjes op de grond of bedden die uit elkaar vallen, geen stromend water, geen rekken voor kledij op te hangen ( ze steken het in rijstzakken), openluchtkeuken,..ze zijn volledig afhankelijk van donaties!! We hebben hen blij gemaakt met spullen van jullie donaties tijdens/na ons inzamelmoment zoals tandenborstels en tandpasta, bekers en bestek, douche -en shampoospullen, EHBO, ballonnen, balpennen, ... De kinderen waren super blij! We vroegen aan Louise waar we de kinderen nog bij mee konden maken: ze hebben nood aan ondergoed, boekentassen, speelgoed,... Albert zou liever hebben dat we geld geven voor cement zakken omdat ze binnen 20 dagen MOETEN verhuizen naar een nieuwe plaats die op dit moment nog maar een ruwbouw is. Ze hebben nood aan 70 zakken cement?! Na het spelen met de kinderen, foto’s maken, dansen,...hebben we de kinderen getrakteerd op een ijsje! Heerlijk!

Op onze terugweg naar Grace zijn we gestopt bij de ruwbouw. Een echte ruwbouw! Maar de kinderen moeten verhuizen, want het huidige gebouw is verhuurd aan anderen. Aan optimisme geen gebrek bij Albert, wij twijfelen of alles klaar gaat geraken.

Toen we daarbuiten stonden viel Lisse flauw. Ze trok lijkbleek weg in de middle of nowhere, met een barakke auto en geen hulp in de buurt. Toen sloeg even de paniek toe (vooral bij Lien). Ze kwam snel terug bij bewustzijn door water over haar heen te gieten en in de dichtstbijzijnde winkel African cola te halen en haar te laten opdrinken! We hebben geleerd dat Lene en Lisse meer suikers moeten opnemen, meer eten tussendoor en veel drinken! Grace was ook wat geschrokken want ze draagt Lene en Lisse op handen en wilt alleen maar dat ze goed eten, ze maakt alles wat Lene en Lisse willen (spaghetti, indomie-soort noedels, soort verloren brood, pannenkoeken,..). De smaken en geuren zijn hier heel anders en daar zullen Lene en Lisse aan moeten wennen. Rik is met Lene bij thuiskomst direct frisdrank en koekjes gaan kopen zodat de kinderen meer tussendoor kunnen eten! Godzijdank eten ze iedere dag goed fruit!

Na de middag zijn rik en Lene naar een trouwfeest geweest. Lisse en Lien zijn thuisgebleven zodat Lisse wat kon rusten (+ voorbereidingen voor de les gemaakt ) Het trouwfeest was anders dan in België. We werden door Semmi uitgenodigd en het is blijkbaar normaal dat je vreemd volk meeneemt. Er was rond de 400 man (zie filmpje). Iedereen was prachtig gekleed, Lene dacht dat ze allemaal gingen trouwen.

Zondag

Zondagochtend tijd voor de was te doen op de ghanese manier! Amaai, spierballen krijg je er wel van! De jongens die hier werken brengen ons (op hun hoofd) 2 grote kommen met water. 1 om te wassen en 1 om te spoelen ( op het filmpje kunnen jullie zien hoe het in zijn werk gaat). We vonden het alvast heel leuk om te doen, al hebben we de kinderen gevraagd om iets minder vaak propere kleren aan te doen! Na het wassen hebben we een Bucket bath genomen. Dat is eigenlijk water in een emmer, beetje dettol erin en onszelf en onze haren wassen! Na een week zijn we er wel aan gewend om geen warm water te hebben en ons te wassen met bekertjes water die we scheppen uit de emmer!

Na het wassen ons klaar gemaakt om naar de kerk te gaan: lange broeken of kleedjes en schouders bedekt! Semmie zou ons om 10u komen ophalen, om 11u was hij er. We zijn gewandeld tot aan zijn kerk om daar nog te gaan meevolgen. Gelukkig was Semmie er pas om 11 want de mis is gestart om 10 en zou duren tot bijna half 1! Het was leuk om te ervaren. Veel muziek, gedans en mooi opgeklede mensen. Natuurlijk vallen we als ‘obruni’ op in de kerk en moeten we naar voor gaan om ons voor te stellen en zeggen waarom we hier zijn...en dat voor 100 man! Het is hier trouwens heel belangrijk dat je weet op welke dag je bent geboren. Bij de giften in de kerk moet je je geld stoppen in de pot met jouw dag op..nadien tellen ze per dag het geld en vertellen ze welke dag het meeste geld deze zondag heeft ‘gekregen’. Ook vermelden ze steeds wat ze met de centen van vorige week hebben gedaan!

Na de lunch hebben we een taxi genomen naar Sunflower beach en zijn we daar even gaan relaxen onder ons 4! Een zalig mooi strand met ligbedjes en frisdrank! We hebben de dag daar afgesloten met een echte douche, wel nog steeds met koud water maar het was heerlijk om gewoon te kunnen rechtstaan!

Terwijl we deze blog schrijven is de stroom uitgevallen. Gelukkig hebben we de lichtjes van de decathlon. Grace laat ons weten dat de stroom vaker uitvalt als er sterke wind gaat komen (als preventie)...dat belooft voor deze nacht! We lezen nog eventjes het boek de ‘Rainbow fish’ voor aan kleine Nana en dan gaan we ook slapen, morgen terug werken!

Oh ja, Lene en Lisse spreken meer en beter Engels! We praten dit ook vaker tegen elkaar, uit gewoonte!

Dag 6

Deze ochtend waren we al vroeg wakker van muziek en iemand die door een micro vanalles riep. Grace vertelde ons dat dit een begrafenis is en dat dit tot en met zondag zal duren. Ze raadde ons aan om de ramen te sluiten, dat zou al veel van het lawaai tegen houden. Gisterenavond hebben we ook al een begrafenisvoorbereiding gezien van een meisje van 18...het is eerder een groot feest met veel muziek, eten en dans ipv een begrafeniszoals bij ons.

Als ontbijt kregen we heerlijk brood (wit brood waardoor precies nesquick poeder door gemengd is). We eten er vaak confituur of chocopasta op....Lene en Lisse eten gelukkig iedere dag iets beter :-)

Net toen we op het punt stonden om naar school te vertrekken stond de naaister hier om onze maten op te nemen voor kledij. Lene en Lisse hebben gekozen voor kleedjes en rokjes! Dinsdag zou alles klaar zijn. In de namiddag heeft Grace een stoffenfabrikant laten afkomen zodat Rik en Lien ook nog kleren konden bestellen! We zijn benieuwd!

Op school was vandaag de dag waarbij we de speelparachute gingen introduceren! De parachute hebben we aangekocht met een deel van jullie giften! Dank jullie wel!! We zijn gestart met nursery 1 (kleinste kleuters) en dat ging beter dan verwacht ...een kring maken was eigenlijk meer iedereen opnemen en ergens zetten. Gelukkig hielpen de leerkrachten waardoor het vlotter ging! Geweldig om de kinderen te zien genieten van iets dat ze niet kennen! KG1 (kleutergroep 1) was de volgende...maar dat verliep iets moeilijker omdat de andere klassen ook naar buiten kwamen en er plots 50 man rond de parachute stond! Maar gelukkig hebben we het in de hand kunnen houden.

Tijdens de speeltijd wilden de kinderen Lene en Lisse Afrikaans leren dansen maar dat was nog te snel voor Lene en Lisse. Lene en Lisse hebben dan maar klapspelletjes geleerd aan de oudere kinderen. Het blijft voor Lene en Lisse overweldigend hoe de kinderen hun steeds aanraken, duwen, trekken, billen pitsen,... ze krijgen geen ruimte om te ademen. We moeten ze af en toe bij ons nemen en een rustig afgelegen plaatsje opzoeken. Ook de Engelse taal blijft een probleem, ze kunnen zich moeilijk uitdrukken en begrijpen ook niet altijd wat de kinderen vragen. Vooral de kleintjes spreken Engels gemengd met TWI.

Na de break wilden we de parachute gebruiken bij class 3 (9-11jaar) maar uiteindelijk zijn we gestopt want zeluisterden niet. Er kwamen ook telkens leerlingen van andere klasjes toegelopen! Die klasjes hadden dan geen leraar of de leraar gaf aan dat ze ook best gewoon konden meedoen... dat is lekker gemakkelijk voor de leraar want dan kan die gewoon vroeger naar huis... Het is dus niet gelukt om met class 3 vandaag te spelen. Maandag proberen we het opnieuw!

In de namiddag hebben we een wandeling gemaakt door Senya. We gingen op zoek naar wit papier om maandag te gebruiken bij de kleinste kindjes. Lien wil graag experimenteren met het boekje van de regenboogvis. Het was een hele opgave om te vinden. Er staan zoveel kraampjes naast de weg en iedereen verkoopt iets en niets... en geen enkele Ghanees koopt 2 pakken wit papier!! Krijg datmaar eens uitgelegd...

We kochten langs de weg nog enkele heerlijke appelsienen (met groene schil) maar heerlijke smaak! Ook een banaantje was overheerlijk!

Eten vandaag: Grace had als lunch heerlijke rijstbollen met kip gemaakt Lene heeft 2 rijstbollen gegeten...meer dan rik! En als diner hadden we terug noodles, iets wat de kinderen overheerlijk vinden!

Als dessert gaan we vaak ijsjes halen! Een hele beleving: ijs uit zakjes!

Dag 5 van ons avontuur!

De eerste lessen gegeven op school. Wat een verschil met België. Een vast schema is er niet wat we moeten doen. Doe maar gewoon iets zeggen de leerkrachten...leer de kleuters maar een liedje...euuhhhh ...dan maar head shoulders knee and toe aangeleerd...gelukkig zijn de kinderen zeer enthousiast ook al is ons Engels met momenten niet echt duidelijk voor hen. Na een spelletje 1,2,3 piano (wat ze niet kennen en er hun eigen regels van maken) wilt Lien hen zakdoek leggen uitleggen. We gaan dit spelen op de speelplaats maar plots staat heel de kleuterschool en lagere school ook buiten om mee te spelen. Speel dit spel maar eens met meer dan 100 kinderen die nog niet eens weten hoe een cirkel moet gemaakt worden! Gelukkig is rik en nog een vrijwilliger ter hulp geschoten en hebben we 3 cirkels kunnen maken na ong een half uur ?. Dan wouden de leerkrachten ev gaan voetballen..ok dan..100 kinderen richting een ‘plein’, geen structuur, geen regels, 3 ballen,...onmogelijk om hier iets van te maken. Dan maar een klein groepje om Chinese voetbal aan uit te leggen. Gelukkig ging een kring maken iets sneller, maar voor hen dient een bal om tegen de sjotten en niet om met je handen aan te raken, dus al snel was het weer voetbal ipv Chinese voetbal.

Gelukkig was Semmi snel daar en hebben we hem laten zien wat we bij hebben van materialen! Hij was zeer blij want ze kunnen alles gebruiken! Veel kende hij niet zoals frisbees, breeklicht armbandjes, scharen met patronen, doolhoven, nummers verbinden, .. Hij was superblij met het lamineer toestel want zo kunnen ze de diploma’s op het einde van het jaar beter bewaren. Lamineerhoezen kan je wel niet kopen dus dat zullen de volgende vrijwilligers moeten meebrengen.

Waar we niet aan kunnen wennen zijn de lijfstraffen die de kinderen krijgen. Belonen kennen ze niet, alleen maar straffen...Als we thuis zijn bespreken we dit met Grace en semmi. Ze zijn ‘geschrokken’ dat dit nog steeds gebeurt in de school, want het is niet toegelaten en verboden vanuit de regering. Semmi gaat dit terug bespreken met de leerkrachten op school. We proberen aan Semmi uit te leggen hoe wij kinderen belonen en straffen op school en hoe de leerkrachten respect kunnen krijgen van de kinderen zonder ze pijn te doen. Semmi ziet al verbetering sinds vroeger maar weet dat er nog een lange weg te gaan is.

Na school zijn Lene en Lisse in het gastgezin gebleven om wat spelletjes te spelen en zijn rik en Lien met Semmi een wandeling gaan maken door het ‘echte’ Senya..want bij Grace zitten we nog bij de ‘betere’...maar er is veel armoede.

Wat ons opvalt is hoe weinig de mensen hier ook hebben ze zijn zooo gelukkig, vriendelijk, behulpzaam,... fantastisch om te zien en te ervaren! Het raakt ons om te zien dat veel kinderen niet naar school kunnen wegens geen geld, dat ze moeten werken, ...Semmi zou graag willen dat er meer kinderen naar school kunnen gaan uit de ‘armere’ wijken. Dit is misschien iets wat we kunnen overwegen om te doen voor enkele kinderen. Tijdens de wandeling zeggen we duizend keer tegen elkaar: waarom zijn er ik België zoveel mensen ongelukkig terwijl we alles hebben...hier hebben ze niets en ze lachen constant. Ze hebben soms geen dak boven hun hoofd, slapen met 6 in een klein hokje, geen toilet, water halen uit een waterput, .... Aan klimaat verandering doen ze niet, er zijn geen vuilbakken, alles wordt gewoon op straat gegooid....er zijn gigantische afvalbergen overal! Wij kunnen ons afval niet op straat gooien ookal zeggen ze dat we het mogen Doen...wij nemen alles mee in de rugzak en gooien het op onze kamer in een vuilzak.

Op weg naar huis nog een heerlijke groene appelsien en mango gegeten. Het fruit is hier heeeeerlijk!

De wandeling was een echte eye opener....we waren stikop van al de indrukken!

Eerste schooldag!

Gisteren de foto’s erop gezet, maar we waren te moe om er nog een verhaal bij te schrijven.

Aangezien het hier vlug licht is zijn we al wakker van half 6 en hebben we nu tijd om iets te schrijven (moeten pas naar school vertrekken tegen 8u).

Gisterenochtend waren we vol spanning want na het (toch wel lekkere) ontbijt vertrokken we om 7.40 samen met Céline naar onze school. De weg er naar toe was ongelooflijk: we namen overal binnenwegen, iedereen riep ons en vroeg hoe het met ons ging, er waren winkeltjes waar de kinderen op weg naar school iets konden kopen, geiten en kippen lopen er vrij rond, ...straatnamen zijn er niet, dus het is op goed geluk wandelen en hopen dat we er op tijd zijn :-). Gelukkig waren er wat wolken, zodat het niet té warm was.

Aangekomen op de school: Jehova shemmah school! Iedereen draagt geel en zwart (kleuter en lagere school ) of geel en groen (1-2-3middelbaar of junior high school). Semmi wacht ons op en geeft ons een rondleiding! 504 leerlingen en 25 leerkrachten!

De kinderen zijn super enthousiast! Iedereen roept ‘obruni’...het betekent ‘zij die van de horizon komen’ of witte mensen! En ja hoor, dat zijn we écht!!

De kinderen willen ins aanraken, handen vasthouden, high five, ze sleuren Lisse van links naar rechts, zijn gefascineerd door lene haar blokjes (dit kennen ze niet en Lene moet steeds haar tanden laten zien aan iedereen)!

Als we in een klas komen zijn de kinderen gedrild: semmi roept: Goodmorning, How are you?De kinderen zeggen in koor: Goodmorning, we are fine, thank you! How are you?

Ze zijn zeer enthousiast dat we mee komen helpen! We mogen zelf beslissen waar we willen staan, alleen is toch wel al een beetje beslist dat rik Franse les moet geven :-) :-)

Lien, Lene en Lisse gaan voorlopig starten in de pre school! We kunnen doorheen de weken nog altijd wisselen!

Plots moeten al de kinderen verzamelen onder de bomen. Het is woensdag en dat wilt zeggen dat ze 1uur moeten rechtstaan en bidden en liedjes zingen! Gelukkig kregen we een stoel, want de hitte is met momenten niet te doen!

Wat viel ons op binnen het ‘Ghanees onderwijssysteem’:

- tot 30 kinderen in een klas

- 3 tot 4 kinderen op een klein bankje

- geen goed bord, niks aan de muren

- geen schriftjes, vaak 1 werkboek per 5 kinderen

- weinig tot geen handboeken

- soms zijn we een uur bezig met een oefening op te schrijven in ieder zijn schriftje...maar kinderen maken zoveel fouten omdat er geen gelijk niveau is (en differentiëren kennen ze hier niet echt)..maar je kan niet iedereen helpen! We kunnen ons best focussen op 1 of 2 kinderen die we die dag iets willen bijleren!

- weinig structuur,

- kinderen die niet luisteren krijgen tikken op de vingers (veel leerkrachten lopen hier rond met een tak)

- als leerkrachten hun examens Niet op tijd ingeven op de pc moeten ze 25% van hun loon afgeven

Semmi verteld ons dat de school vooral bestaat uit donaties van de vrijwilligers. Céline heeft voor 700 euro banken gedoneerd voor een ICT lokaal. Maar jammer genoeg hebben ze geen computers... het ICT lokaal zijn ze nu aan het maken, normaal kunnen we het eind resultaat zien voordat we vertrekken.

De kinderen voetballen ontzettend graag, maar voetbaldoelen hebben ze niet. We hebben navraag gedaan voor aluminium doelen...ons eerste mini projectje voor de school!

Smiddags gaan we terug naar Grace om te lunchen. Lene Moet hard wennen aan het eten...ze eet heel weinig. Gelukkig is er watermeloen! Grace is heel begripvol en probeert eten te zoeken wat lene en Lisse wel lusten.

Lene is moe van al de indrukken en valt in de namiddag is slaap...rik en Lisse gaan nog terug naar school om ons lessenrooster te halen en de kleine kindjes tz helpen aankleden. Schooluren komen niet zo nauw voor ons. We zijn niet verplicht in de nm...Grace zou liever hebben dat we in de nm slapen omdat de zon echt te heet is voor ons dan, maar we wennen er iedere dag wel een klein beetje meer aan!

Na school wandelen we met ons allen naar de markt om stoffen te gaan halen, want Lene en Lisse willen rokjes en tassen laten maken. Waauw..wat een mooie winkel en zoveel mooie stoffen om uit te kiezen! Hier komen we zeker nog eens terug. Donderdag gaan we na school na een naaister die de maten gaat opmeten en onze ideeen omzet in een mooie creatie!

Op de terugweg nog een ijsje gekocht, dit vindt Lisse super lekker!

Grace had heerlijke noedels gemaakt en Lene en Lisse hebben bijgegeten :-)(oef, want toen we terugkwamen van school zagen we vissenkoppen in frituurolie en we hadden al schrik dat we dit kregen, maar waarschijnlijk is dit voor de familie zelf)

Na het diner hebben we met Grace samengezeten en wat kadootjes uitgedeeld:

- voor Grace: lamp van de decathlon, keukenhanddoeken, rasp, handschoenen, toiletzak gevuld met spulletjes, sjaaltjes, pleisters en EHBO kist,...

- voor nana en zijn neefje: voetbalbloesje Belgium, drinkbeker, tandenborstel en tandpasta, ballonnen

- voor Gloria : douchegel en deo

Grace haar zoon heeft een weeshuis, hier gaan we zaterdag naar toe! Daar gaan we de tandenborstels en tandpasta’s , douchegels,...uitdelen.

Op donderdag pakken we ook vanalles een beetje mee naar de school zodat we met Semmi kunnen bespreken welke klas het het beste kan gebruiken!

Nu begint het echt!!

Eerste dag in ons gastgezin!

Deze morgen weer vroeg uit de veren: 7u00 werden we opgepikt om bij Tina te gaan ontbijten!

We kregen daarna nog les over de Ghanese taal TWI. Bij de video's zullen we een stukje van de les laten zien!

Daarna vertrokken we naar Senya Beraku, de plek waar we de komende 3 weken zullen verblijven en vrijwilligerswerk gaan doen. Onze gastmama, Graceis een echte African mom! Zeer gastvrij en kan heerlijk koken! Nana is haar kleinzoontje van 3jaar, we gaven hem een ballon, waar hij een halve middag mee gespeeld heeft( tot die sprong); ook daar hebben we een filmpje van!

Er waren nog 3 vrijwilligers die in het gastgezin verblijven (2 Nederlandse en 1 Duitse). Ze werken op dezelfde school als waar wij ons vrijwilligerswerk gaan starten morgen. Ze namen ons mee op sleeptouw doorheen Senya Beraku: een echte belevenis!!! Voor we het wisten hadden we een hele meute kinderen achter ons aanlopen, iedereen zegt "hello", gewoon door het dolle heen als je een 'high-five' met hen doet... We maakten mooie foto's van Fort Good Hope en de oceaan...

Lisse en Lene werden continue aangeraakt en aangesproken, we houden ons hart vast voor morgen in hebt schooltje!

We gingen nog even naar een lokale pub, waar de voetbalmatch tussen Ghana en Guinee (African cup) werd uitgezonden! Ghana won met 2-0! Er komen dus nog matchen voor Ghana!

Eerste indrukken van Ghana

Zondagochtend stonden we met een klein hartje op,... om 6u15 stonden onze taxi's (taxi 1: mammie,pappie, marnik - taxi 2: oma, opa, Aaron) al voor onze deur! Dankjulliewel om ons naar de luchthaven te brengen en uit te zwaaien. De traantjes van het afscheid namen plaats voor wat angst, want op een haar na misten we bijna ons vliegtuig door superlange file aan de paspoort-controle! Lisse vloog voor de allereerste keer en mocht daarom met haar zus een kijkje nemen in de cockpit! Lene denkt er nu misschien aan om stewardess te worden...

De luchthaven in Accra zag er heel proper uit, we werden vriendelijk opgewacht door Dennis en William die onmiddellijk onze koffers uit handen namen. We maakten kennis met Tina, Francesca en schattige Nana!

Een bustripje van ongeveer een uur rijden hadden we voor de boeg... enkele impressies:

1. We werden continu aangestaard, iedereen vond ons (de meisjes) "cute", "lovely", "pretty", "beautiful",...

2. Geen enkele Ghanese auto zou in België door de keuring geraken!

3. Geen enkel huis was af, de wegen vol kuilen, links of rechts van de weg rijden= alles kan, iedereen toetert,...

4. Iedereen verkoopt wel iets langs de weg (water, ijs, fruit, groenten, mais, wc-papier, gedroogde vis, snacks,...) alles wordt natuurlijk op grote schalen op het hoofd gedragen!

5. Er wordt vooral op straat geleefd, zelfs op de "autostrade".

6. Marktjes langs de weg: een hoop schoenen op mekaar, geen 2 dezelfde schoenen te vinden...

Aangekomen in het "beste" hotel van Kasoa ( in België zou dit hotel waarschijnlijk niet overleven) kwam het eerste besef van 'een cultuur shock' ... Vooral Lene had het even moeilijk, ze kon moeilijk begrijpen waarom wij zo in 'armoede' komen leven voor 4 weken. We moeten onszelf even de tijd geven om te wennen aan de Ghanese levensstijl.

De eerste nacht in Ghana is goed verlopen, ondanks stroomuitval en een té goed werkende airco waarbij het té koud was voor Lene en Lien.

Aangezien de zon verdwijnt om 18u begint de dag hier al extra vroeg. Om 7u werden we opgehaald door William (een van Tina's werkers) om in het huis van Tina te ontbijten. Er was gisteravond laat no g een vrijwilligster aangekomen, een meisje (Ine)!van 19 uit Lommel. Het ontbijt was lekker en er was koffie!!!!

Na het ontbijt kregen we 'les' van Francesca. Het ging over gezondheidsregels, kenmerken van malaria en wat dan te doen, cultuur verschillen, hoe ons gedragen op project en gastfamilie. Met een goed gevoel vertrokken we naar het winkelcentrum voor een nieuwe simkaart en nog enkele inkopen zoals dettol, zeep voor handwas, snacks, ...

Dan was het tijd om naar het strand te gaan, we dachten te gaan zwemmen maar dat was buiten de woeste zee gerekend met toch wel een sterke stroming. Dit hebben Rik en de kids mogen ervaren toen ze in het water vielen :-)

Als lunch kregen we een typisch Ghanees gerecht: red red...dit is een gerecht met bonen en groentjes en iets wat smaakt naar banaan maar geen banaan is (zijn de naam kwijt). Rik en Lien vonden het wel lekker, Lene en Lisse niet. Het is ook wel echt wennen aan de geuren en smaken. Gelukkig was er ananas en deze is overheerlijk!!

Na de lunch kregen we initiatie djembé en Afrikaanse dans....vermoeiend!!

Terug in ons hotel hebben we de tijd genomen omte douchen ( de ene lauw water, de andere koud, de andere met een emmer en potje om,zo over zich te gieten...) en nadien rustig een gezelschapsspel gespeeld.

Als avondeten kregen we FRIETEN met kip en heeerlijke watermeloen...toppertje voor Lene en Lisse dus!

Het is hier nu 19.50...maar we zijn stikop van de eerste indrukken!

Voor foto's moet je zeker naar de fotoreeks kijken!